Dalam amalan liturgi Kristian terdapat banyak jenis perkhidmatan gereja yang berbeza. Mereka menemani seseorang dari lahir hingga mati. Pada perjalanan terakhir, orang Kristian menemani saudara-saudara mereka untuk perkhidmatan pengebumian. Dalam upacara ini, doa permisif dianggap sebagai yang utama.
Kewajipan agama setiap orang yang menganggap dirinya seorang Kristian layak untuk dibelanjakan pada perjalanan terakhir orang yang tersayang atau saudara mereka. Gereja berdoa untuk pengampunan dosa si mati, bukan hanya pada perkhidmatan pengebumian dan requiem. Apabila seseorang pergi ke keabadian, satu upacara pengebumian Orthodox dan perkuburan dilakukan.
Pada akhir perkhidmatan pengebumian, imam membaca doa khusus, yang dalam praktik Kristian disebut "permisif." Teks doa ini ditulis pada lembaran yang merupakan sebahagian daripada mana-mana setem pengebumian Kristian. Di bahagian atas helaian adalah apa yang dipanggil, yang dipotong. Selebihnya adalah doa permisif. Selepas imam membacanya pada akhir khidmat pengebumian, solat diletakkan di sebelah kanan si mati.
Teks doa permisif mengandungi petisyen bagi pihak imam dan doa lain untuk pengampunan dosa si mati. Harapan direalisasikan bahawa Tuhan akan "membenarkan" (membebaskan, memaafkan) dosa-dosa seseorang yang telah menyelesaikan perjalanan duniawi.
Di samping itu, doa mencari pembebasan daripada pelbagai kutukan yang selama kehidupan duniawi dapat terjadi dalam hubungannya dengan seseorang. Imam meminta pembebasan dari pengucilan gereja, uskup dengan harapan Allah akan menerima di syurga si mati.
Oleh itu, ternyata doa permisif merupakan komponen penting dalam upacara pemakaman. Bukan kebetulan bahawa sesetengah pendeta memanggil doa ini perkara utama bagi orang yang mati.
