Struktur politik Perancis mempunyai ciri khasnya yang membedakan negara ini dari negara lain. Terdapat parlimen yang kuat dengan kuasa luas. Pihak berkuasa presiden juga sangat penting. Atas sebab ini, Perancis sering dirujuk sebagai republik campuran, yang dicirikan oleh penguatan prinsip parlimen, sambil meningkatkan peranan kepala negara.
Manual arahan
1
Badan perundangan tertinggi Perancis adalah parlemen bicameral. Perhimpunan Kebangsaan - Lower House. Ahli-ahlinya dipilih berdasarkan pengundian langsung selama lima tahun. Rumah atas disebut Senat dan mewakili kepentingan setiap wilayah negara. Senator dipilih selama sembilan tahun melalui pemilihan tidak langsung melalui jabatan kollegium. Sekali setiap tiga tahun, Senat Perancis diperbaharui sepertiga dari komposisinya.
2
Kedua-dua rumah parlimen mempunyai kecekapan yang sama. Perbezaan dalam kerja mereka berkaitan dengan skop kawalan parlimen dan spesifikasi pembangunan perundangan. Dalam kes-kes tertentu, ketua negara mempunyai hak untuk membubarkan rumah rendah, tetapi kuasa-kuasa presiden ini tidak dilanjutkan kepada senat. Pengerusi senat mempunyai status istimewa dan mengambil tempat ketiga dalam hierarki negara selepas presiden dan ketua pemerintahan. Apabila kekosongan ketua negara dikosongkan, ia adalah pengerusi Senat yang sementara mengambil tempat ini.
3
Unit parlimen Perancis mempunyai peraturan dalaman mereka sendiri, yang berdasarkan norma-norma perundangan dan ketentuan-ketentuan perlembagaan. Terdapat pecahan di kedua-dua rumah. Kerja utama di parlimen dijalankan oleh komisen khas yang dibuat secara tetap atau sementara. Setiap komisen biasanya mewakili semua puak parlimen.
4
Bersama dengan kerajaan, anggota parlimen mempunyai hak untuk inisiatif legislatif. Setiap undang-undang yang diterima pakai menerusi komisen masing-masing dan melalui tiga bacaan di parlimen. Undang-undang dianggap diterima pakai jika kedua-dua rumah telah meluluskannya. Apabila perselisihan timbul di antara bahagian parlimen semasa perbincangan draf undang-undang, undang-undang mengalami revisi yang panjang sehingga teks itu dipersetujui sepenuhnya.
5
Selepas penggunaan undang-undang di parlimen, mereka dianggap oleh ketua negara. Dia boleh menyatakan ketidaksetujuannya dengan draf itu dan menghantarnya kepada ahli perundangan untuk dipertimbangkan semula. Jika rang undang-undang dalam ucapan sebelumnya diluluskan untuk kali kedua oleh kedua-dua rumah, presiden tidak mempunyai hak untuk menolaknya. Prosedur semacam itu menunjukkan kekuatan cawangan perundangan kerajaan, yang boleh berhujah dengan pendapat presiden negara.
6
Ahli sains politik, merujuk kepada republik Perancis bercampur ("semi-presiden"), menarik perhatian kepada hakikat bahawa di negara ini ada unsur-unsur peraturan presiden dan parlimen. Akibatnya, kuasa menjadi hampir sama dibahagikan antara ketua negara dan badan perwakilan. Aktiviti-aktiviti kerajaan negara sama bergantung kepada keputusan presiden dan parlimen.
