Dalam bentuk pentadbiran wilayah-bahagian membezakan antara persekutuan dan negara kesatuan. Dalam bentuk kerajaan yang sepadan, unit wilayah tidak mempunyai status negara.
Manual arahan
1
Ciri khas negara kesatuan adalah satu sistem undang-undang tunggal, pihak berkuasa negeri, serta perlembagaan. Sebagai peraturan, negara-negara besar adalah persekutuan, yang disebabkan oleh keperluan untuk mengambil kira kepentingan pelbagai kumpulan sosial. Secara sejarah, satu negara kesatuan muncul dahulu. Hari ini, kebanyakan negeri di dunia adalah kesatuan.
2
Negeri-negeri bersatu mempunyai beberapa atribut utama. Ini adalah tindakan normatif yang bersatu untuk seluruh wilayah negara, badan bersatu yang bersatu, sistem kewarganegaraan, unit moneter, bahasa, bagian negara tidak memiliki tanda kedaulatan. Negara kesatuan adalah entiti tunggal yang pihak berkuasa tidak boleh menyelaraskan dasar domestik dan asing mereka dengan unit wilayah. Ia mengandaikan kewujudan badan eksekutif, badan perundangan dan kehakiman seragam.
3
Kebanyakan negara-negara kesatuan mempunyai bahagian politik-pentadbiran. Unit-unit teritorial tersebut mempunyai badan-badan negara khusus mereka sendiri. Trend utama tahun-tahun kebelakangan ini ialah pembesaran unit dan wilayah.
4
Negara kesatuan mempunyai kelebihan tersendiri terhadap persekutuan. Oleh itu, ia mengelakkan duplikasi fungsi dan konflik dalam organisasi pihak berkuasa awam. Bentuk kesatuan adalah yang paling optimum dalam wilayah yang kecil, etnis dan budaya yang homogen. Ia dianggap lebih mampan.
5
Kekurangan utama bentuk kesatuan ditunjukkan dalam keadaan heterogen budaya di mana wilayah-wilayah tertentu mempunyai orientasi nilai yang berbeza, pandangan perkembangan politik, linguistik, gabungan agama. Negara sedemikian mungkin menghadapi perpecahan, atau kemunculan percanggahan teritorial akut. Keadaan ini semakin memburuk jika kawasan-kawasan di masa lalu telah dilampirkan ke negara dengan kaedah yang ganas (atau tidak semulajadi), atau jika penduduk tidak berpuas hati dengan taraf hidup mereka. Ini menguatkan kepercayaan kepada penduduk bahawa ia akan menjadi lebih mudah bagi mereka untuk hidup dalam keadaan yang berasingan dan menjadikan pergerakan separatis berpengaruh.
6
Negeri-negeri yang bersifat perkauman adalah sangat heterogen. Membezakan antara negeri berpusat dan berpusat. Mereka berbeza dalam jumlah kuasa yang diberikan kepada unit wilayah. Dalam negeri yang terdesentralisasi, penduduk secara bebas dapat memilih kerajaan tempatan dan mempunyai kemerdekaan yang cukup tinggi untuk menyelesaikan isu-isu tempatan. Contoh mereka ialah Sepanyol. Negeri-negeri yang bersatu adalah dibezakan dengan autonomi satu, beberapa atau pelbagai (contohnya, China).
